ခင္ဗ်ားတို ့ရယ္ဖို ့ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ငိုခဲ့ရတယ္

ေၿပာရမယ္ဆို မေၿပာေကာင္းမဆိုေကာင္းေတြခ်ည္းပဲ

ဒီပုပ္ထဲက ဒီပဲေတြပဲ ပါးရည္နပ္ရည္ ပလုတ္ပေလာင္း
တစ္ဘို ့တည္းမဟုတ္ဘူး ဘို ့ေတြမွ အမ်ားၾကီး ဟုတ္ကဲ့ ၿခေတာင္ၾကီးပါ
အပ်က္အပ်က္နဲ ့ဘဝေတြ ေသြးထြက္ေခ်ာင္းစီး ရာဇဝင္ရိုင္းတဲ့ ရာဇဝင္မင္နီ
မတရားမွဳဟာ ဂလိုင္သံေပါက္ေန တဲ့ ဂူလို အဆံေခ်ာင္ေနတဲ့ ၾကက္ဥလို ဂေလာက္ဂေလာက္
ရင္နာလို ့ရပ္မၾကည့္နိဳင္တဲ့ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ဝဋ္ ဒုကၡေလးနဲ ့
အမ်ားဆိုင္ဝဋ္ေၾကြးေတြကို ေၿပရာေၿပေၾကာင္း သပ္သပ္ခ်မိတာ
အခ်စ္ကိုလည္း ဥေပကၡာၿပဳ မိသားစုကိုလည္း မငဲ့အား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း လစ္လ်ဳရွဳထားရတယ္
တိရစာၦန္ထိန္းသလိုလည္း အထိန္းခံရဲခဲ့ တိရစာၦန္ နွိပ္စက္သလိုလည္း နွိပ္စက္ခံဝ့ံခဲ့
အဆံုးစြန္ထိ စုတ္ၿပတ္သတ္ခဲ့တာ စုတ္မသပ္ေတာ့ဘူး
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၾကံဳးကန္ခံလိုက္ရတဲ့ ေဘးထြက္ေဘာဟာ ကြင္းထဲကို ၿပန္ေရာက္လာတာပါပဲ
လက္ခုပ္သံေတြကို တပ္မက္/ ပိုင္ဆိုင္ ခ်င္လို ့မဟုတ္ အဲဒီလက္ခုပ္သံေတြကို လြတ္လပ္ေစခ်င္လို ့
မွ်တေစခ်င္လို ့ေအးခ်မ္းေစခ်င္လို ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္လို ့ စည္ပင္ေစခ်င္လို ့ တိုးတက္ေစခ်င္လို ့
အဲဒီေနာက္မွာ “ေစခ်င္”ေတြ အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီး စိတ္ဒဏ္ရာ ကိုယ္အမာရြတ္ေတြကေန
ပြင့္လာတဲ့ ပန္းမို ့ရနံ ့နည္းနည္း ၿပင္းတယ္  ပ်င္းရိေလ်ာ့ရဲေနလို ့မၿဖစ္တဲ့ ကမၻာ
လူ ့ယဥ္ေက်းမွဳေတြ ထြန္းကားဖို ့ထြန္ယက္ လူ ့အခြင့္အေရးေတြ ေဝဆာဖို ့ေဖာင္ဖ်က္
ေခြ်းသီးေခြ်းေပါက္ေတြက အေသအခ်ာ စိမ္းလန္းလာမယ့္ ရွဳေမွ်ာ္ခင္း
ေၾကာင္ပါးဝၾကီးလည္း ေရၾကာၾကာမငုပ္နိဳင္ပါဘူး  မိွဳင္းဝလာတဲ့အခါ
အမွန္တရားဟာ ေကာင္းကင္ၿပာၿပာထဲ လွလွလက္လက္ ပ်ံတက္လာမယ္
တစ္ေယာက္တည္း ေငါင္ တစ္ေယာက္တည္း ေငး တစ္ေယာက္တည္း ငံ့ တစ္ေယာက္တည္း ငိုင္
တစ္ေယာက္တည္း ငိုက္ တစ္ေယာက္တည္း ၿငိမ္ ေနလို ့မၿဖစ္ဘူး မၿဖစ္ဘူး
ၿပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ ့ၿပည္သူထဲ တိုးဝင္ ၿပည္သူရဲ့ အသံေတြ နားေထာင္ ၿပည္သူနဲ ့ဖက္လဲတကင္း
တိုင္းၿပည္မွာ တည္ေနတဲ ့ၿပည္ကို ၿပည္သူေတြကပဲ ေဖာက္ထုတ္ပစ္ရမယ္ မဟုတ္လား
ဟာသလုပ္တယ္ဆိုတာ ဟာေနတဲ့ ဟာေတြကို ၿပသတာ
ၿပႆဒ္ကိုေတာ့ အလဟႆ မီးေလာင္ မခံနိဳင္ဘူး

                                                                                              လင္းလက္တာရာ

                                                                                13,11,2012