မေအာင္ၿမင္ေသးတဲ့ ဇာတ္ထုပ္ၾကီးကိုပဲ ညည

အဟမ္း...အဟမ္း...အဟမ္း...ဘဝကို အဲဒီလို လုပ္ေခ်ာင္းၾကီးေပးၿပီး ဝင္ရတာ ေအာက္တယ္
ေမးခြန္းေတြ ေမးခြန္းေတြ ေမးခြန္းေတြ အိပ္မက္ထဲမွာ အခဲမေၾကၿပန္ေၿဖေနတာ ၇နွစ္ ေမာလည္းေမာ
ရွက္လည္းရွက္ လိပ္ၿပာလည္းမလံု လူအုပ္ၾကီးထဲ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့  ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္ ေခၚငင္
ငါကိုယ္တိုင္ဆြဲထုတ္ အသည္းအသန္  ရုန္းကန္ေနတဲ့ ငါ့ကို  ငါ  ပါးပိတ္ရိုက္ ပစ္လိုက္တယ္  လာထား
အရပ္ဝတ္ အရပ္စားနဲ ့အရပ္သံုးစကားေတြ ငါက ဒရက္ကူလာ ေလာကဓံကို ဂုတ္ေသြး ၿပန္စုပ္ခ်င္တယ္
ၿမိ့ဳကို အံစာတံုးတစ္တံုးလို ေခါက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ “ဘူ“  ေလလိုလြင့္ တိမ္လိုေရြ ့ လိွဳင္းလို ဂနာမၿငိမ္
ဘယ္ဂူကမွ ငါ့ကို ေက်ာက္ခ်လို ့မရဘူး အရိုးထဲကကို ရိုးရိုးသားသားေဆြးတယ္ အခ်စ္ရယ္
မၿမင္ရတဲ့ အေပါက္ကေန ယိုစိမ့္က်လာတာ ကဗ်ာလား ကဗ်ာလားမေၿမာက္ေတာ့/ေသးတဲ့ ကဗ်ာလား
လံုးေခ်စြန္ပစ္ခံခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာလား ငါ့ကိုယ္ငါ ကဗ်ာမဆန္ခ်င္ေတာ့ “ရီဝန္း“ ကလစ္ ေနတာကို ငါ
လိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္ လက္စသတ္ေတာ့ သူမ ကလစ္ေနတာ ကမၻာၾကီးရဲ့ ခႏၼာကိုယ္တစ္ခုလံုးပဲ
အေတြးေတြ busy ေနလို ့ အလုပ္နည္းနည္းေပးပါ လိုင္းေပၚမွာ အေၾကြးတင္ေနတဲ့ message ေတြအတြက္
၂၀ တိုးနဲ ့ၿပန္ဆပ္ရမယ္  ေလာေလာဆယ္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ယဥ္ေက်းမွဳေလးကို ငတ္တယ္
အဆင္မေၿပမွဳကို password ခ်ိန္းလို ့ရလား မူးရင္ ရွကီရာ က, က တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို 
ပီေကး  အေၾကာင္းေၿပာၿပရဦးမယ္ လက္လွမ္းမီရာမွာ LP နီယို ကြန္ဆက္ၿခဴရယ္ ကြန္တမ္ပိုရာရ ၊ေကာလပ္ဂ်္
စိတ္ပါရာ/ အာရံုက်ရာ နွလံုးသားက ခလုတ္နွိပ္လိုက္မိမွာပဲ ကမၻာေပၚက ကဗ်ာဆရာေတြအားလံုးကို
သိပ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေမာင္ေရခ်မ္းေရ ထြန္းလင္းသစ္ေရ အဂၢလင္းေရ လူခါးေရ ဆူးရဲေရ စစ္နိဳင္ေရ
လင္းေဝအိမ္ေရ “အကၡရာလမ္း“အေၾကာင္းစဥ္းစားေနတာ  ထမင္းမစားရေသးဘူး  သိတဲ့အတိုင္း
ကြန္နက္ရွင္ကလည္းေဒါင္းေနေတာ့တာပဲ ေကာင္းေသာ ပစၥကၡၾကီးၿဖစ္ပါေစ good bye! see u.

                                                                             လင္းလက္တာရာ
                                                                                  30,9,2012

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ password ကို သူမဆီ အပ္လိုက္တယ္

လိုင္းေပၚမွာ မီးစိမ္းေလးနွစ္ပြင့္ မေတာ္တဆ ထိနမ္းမိတာက စတာပဲ
ဝွက္ထားတဲ့ အိပ္မက္ေလး ၿဗဳန္းစားၾကီး ဗူးေပၚသလို ေပၚလာတာက စတာပဲ
လက္ထဲက ၿမတ္ၿမတ္နိဳးနိဳး ပန္းအိုးကေလး လြတ္က်ေပ်ာက္ရွသြားမွာ ေၾကာက္တာက စတာပဲ
ကိုယ္ထူကိုယ္ထ လမ္းကေလးေပၚ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သစ္ရြက္ကေလး လြမ္းလို ့ေၾကြတာက စတာပဲ
က်စ္ဆံၿမီးေလးနွစ္ေခ်ာင္းက ဘဝတစ္ခုလံုးကို လြယ္လင့္တကူ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ထည့္က်စ္သြားတာက စတာပဲ
ဂေရဟမ္ဘဲလ္ရဲ့ စြန္ ့ဦးတီထြင္မွဳမွာ ေခ်ာကလက္ေရာင္ ရယ္သံေလးေတြ တိတ္တိတ္ကေလး ခိုးခိုးေတြ ့ေနတာက စတာပဲ
ပန္းသီးပံုၿပင္ေလးထဲ အ႒မေၿမာက္ အက္ဒြပ္ဘုရင္အေၾကာင္း ေခ်ာ့သိပ္မိတာက စတာပဲ
ကဗ်ာနဲ ့ယက္လုပ္ထားတဲ့ အၿပံဳးေလးက ေၿခာက္သေယာင္းေနတဲ့ ေတာင္ကတံုးေလးေပၚ အၿမဲစိမ္းေတာကေလး စိုက္ပ်ိဳးေပးတာက စတာပဲ
ေလာကၾကီးက ခုမွၿပီးၿပည့္စံုလာတဲ့ အဓိပၼါယ္တစ္ခု ခက္ဆစ္ဖြင့္ေပးလိုက္တာက စတာပဲ
နွလံုးသားရဲ့ေၿမကမၻာမွာ ၿဂိဳလ္ရံလ ေလးတစ္စင္း ေကာက္ခါငင္ခါ လင္းဖြဲ ့လာတာက စတာပဲ
ၿမင္ၿမင္သမွ်ဟာ စိမ္းစိုလွပ ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ ခ်ိဳလြင္သာယာေနေတာ့တယ္။ 

                                                                                                   လင္းလက္တာရာ
                                                                                                        28,9,2012

အိပ္မက္ေတြေၾကြတဲ့ည

ၾကယ္ေတြ ေကာက္ဖို ့မအားဘူး ဘဝကို ခဏခဏ ေကာက္ေနရလို ့
အေမွာင္ဟာ ေၿဖာင့္တန္းစြာ စီးက်ေနတဲ့ အလင္းတု ခဏခဏ တဖြဖြ
မွားတယ္ ကိုယ့္အသက္ဓါတ္ေလးကို ယပ္ေတာင္ေလး တဖ်က္ဖ်က္
ခတ္ေနရတဲ့ည ကဗ်ာဟာ ခဏခဏ ဖ်ားတယ္ အေပၚေသြး ၁၀၉/၁၁၀
ေအာက္ေသြး ၁၀၉/၁၁၀ ေမေမေခၚေနက် အိမ္နာမည္ေလး လြမ္း
ေမာဖြယ္ ေလာကဓံရဲ့ အညစ္အေၾကးေတြ ခဏခဏ သန္ ့စင္ေနရလို ့
ငယ္ရုပ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ ဒုကၡဖက္ရွင္လူသား ခဏခဏ ၿပင္ဝတ္ေနရတဲ့ အမွားနဲ ့
အမွန္ နိဗၼာန္နဲ ့ငရဲ ေခတ္ထဲ ရိုးသားရတာ မ်က္နွာငယ္တယ္ ေငြဟာ အဆိပ္
ကိုလည္း ေၿပေစ အဆိပ္ကိုလည္းၿပင္းေစ စိတ္ေၿပလက္ေပ်ာက္ ပင္လယ္
ၿပာၾကီးထဲ ေရေလးတစ္ေပါက္ေလာက္ ပြက္ခ်င္တဲ့ဆႏၵ နယ္ၿခားစည္းေတြက
ခါးတယ္ အေဝးေၿပးအိပ္မက္ေတြက ခါးတယ္ နိဳင္ငံေရးေတြကို မခါးပါရ
ေစနွဲ ့ ဧရာဝတီကို မခါးပါရေစနဲ ့ ခဏခဏ ကူးမိတဲ့စိတ္မွာ ခဏခဏ
လက္ပန္းက်တယ္ ခုေလာက္ဆို တစ္ခုခု ထူးေနေလာက္ေရာေပါ့
မထူးဇာတ္မွာတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မထူးလည္း ဆက္လက္ဖူးပြင့္ေနဦးမယ့္
ေခၚသံေတြ ခဏခဏ အဓမၼေတြက လက္ၾကမ္းၾကီးနဲ ့ေၿခြေၿခြခ်ေနတယ္
ၾကားတယ္ နွလံုးသားနဲ ့ဆက္ဆက္ၾကားတယ္ ပါးကြက္ၾကားေလးရဲ့ ငိုသံ
ေလးဖက္နံရံၾကီးကို ၿဖိဳခ်င္တဲ့ သစၥာတရား ခဏခဏ ထထေယာင္တယ္
ခ်နင္းခံလိုက္ရတဲ့ အမွန္တရားေတြဟာ မနက္ၿဖန္အတြက္ လမ္း အိပ္မက္
ေၾကြေတြဟာ...ဘယ္ေတာ့မွ မပုပ္ မသိုးဘူး မဟုတ္လား

                                               လင္းလက္တာရာ
                                                  ၂၄၊၉၊၂၀၁၂

မီးေတာက္သစ္ပင္

ဒီကဗ်ာကိုစတင္ဖို ့ေဆးလိပ္ကို မီးညိွလိုက္ၿပီ။ အေတြးဟာ မီးခိုးေငြ ့ေတြထဲမွာ တေငြ ့ေငြ ့။
မီးကုန္ယမ္းကုန္ ဘဝၾကီးထဲမွာ  မီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္ တေငြ ့ေငြ ့။   မီးစဥ္ၾကည့္က  ေနရတဲ့
ေခတ္ၾကီးထဲမွာ မီးေနသည္လိုတေငြ ့ေငြ ့။ ကမၻာဦးအစကို ဆြဲယူကိုးကားၾကည့္မိတာေတာင္
မီးခတ္ေက်ာက္ေတြက တေငြ ့ေငြ ့။ ေရြ ့လ်ားေနတဲ့အေတြးစေတြကို စာေရးစားပြဲေပၚ ၿပာလို
ေၿခြခ်လိုက္ေတာ့ သစ္သားေကာက္ေၾကာင္းေလးက ထေအာ္တယ္။ ရိုးမၾကီးက ထေအာ္တယ္။
အာဖရိကေတာနက္ၾကီးက ထေအာ္တယ္။ တေငြ ့ေငြ ့ပဲ။ ေတာင္ကတံုးေတြက အာေခါင္ၿခစ္လို ့။
ဆာဟာရေတြက အာေခါင္ၿခစ္လို ့။  ယန္ဇီၿမစ္ၾကီးက အာေခါင္ၿခစ္လို ့။  သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္
တစ္ခုလံုး အာေခါင္ၿခစ္လို ့။ တေငြ ့ေငြ ့ပဲ။ ပ်ဥ္ခ်ပ္ေတြက သစ္သားလႊာအစအနေတြနဲ ့ပဲ အကဲ
ၿဖတ္နိဳင္တယ္ဆိုရင္ ကမၻာ့လူသားပီသဖို ့ဘာေတြနဲ ့အကဲၿဖတ္ရမလဲ။ တေငြ ့ေငြ ့ပဲ။ ၂၀ ရာစုက
၂၁ ရာစုကို ၾကီးမားတဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး (၂) ခု လက္ဆင့္ကမ္းလိုက္ပါတယ္။  (၁) ဆင္းရဲမြဲေတမွဳ၊
(၂) သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္။  တေငြ ့ေငြ ့ပဲ။  ကြ်န္ေတာ့အသက္ (၂၄)နွစ္၊ ကမၻာၾကီးရဲ့ အသက္
နွစ္သန္း(၄၅၀၀) ဆိုေတာ့ ရယ္စရာ။ မရယ္နိဳင္ပါ။ တေငြ ့ေငြ ့ပဲ။ ပင္လယ္ထဲမွာ လူသတ္သမား
ေတြ ရိွတယ္။ ပင္လယ္ထဲမွာ  သစ္ပင္သတ္သမားေတြ ရိွတယ္။  နာဂစ္ဟာ  ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့
ေဆြမ်ိဳးေတြကို  စားသြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ သစ္ပင္ေတြကို  စားသြားတယ္။  တကယ့္ကို
တေငြ ့ေငြ ့ပါပဲ။  ေၿမၿပိဳလိုက္၊  ငလွ်င္လွဳပ္လိုက္၊   မီးေတာင္ေပါက္လိုက္၊  မုန္တိုင္းထန္လိုက္၊
ဆူနာမီ ေမႊလိုက္။ တကယ့္ကို တေငြ ့ေငြ ့ပါပဲ။ ဥတုရာသီ ေတာကို မွီေသးရဲ့လား။ သစ္တစ္ပင္
ေကာင္း ငွက္တစ္ေသာင္း နားနိဳင္ေသးရဲ့လား။ တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန ့မီးေသြးေတြပဲ မ်ားမ်ားလာ။
အိုဇုန္းပုဆိုးစုတ္ၾကီးပဲ ၿပဲၿပဲလာ။ တကယ့္ကိုတေငြ ့ေငြ ့ပါပဲ။ ေန ့ေတြဟာ ပိုပူလာၿပီး ညေတြဟာ
မေအးေတာ့ပါ။ ေပါ့ဆမီးဟာ ကမၻာၾကီးကို တေငြ ့ေငြ ့ဆြဲေလာင္ေနပါၿပီ။   အရပ္ကတို ့ေရ.......၊
"သင့္ေၾကာင့္ မီးမေလာင္ပါေစနွင့္" ကို ပါမစ္ထပ္တိုးေပးၾကပါဦး။ နည္းပညာေနာက္ ေကာက္
ေကာက္ပါေနတဲ့ ဥာဏ္ပညာရိွၾကီးတို ့ေရ......၊ နည္းပညာအကူအညီနဲ ့ ေလာကၾကီးကို မီးၿငိွမ္း
ေပးၾကပါဦး။ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ပ်က္ရင္ သက္ရိွအဖြဲ ့အစည္းပါပ်က္မယ္ဆိုတဲ့ ဒိုမီနိဳ။ ေညွာ္နံ ့
ေတြ တေငြ ့ေငြ ့အူေနတဲ့ဒီကဗ်ာကို အဆံုးသတ္ဖို ့ ညိွခဲ့မိတဲ့ေဆးလိပ္ကို ထိုးေခ်ပစ္လိုက္တယ္။

                                                                           လင္းလက္တာရာ
                                                                              ၂၁၊၉၊၂၀၁၂

ရန္ကုန္

အခ်ိန္က Tag ေပးထားတဲ့ Post

ေနာက္က်ၿခင္းကို  တရားစြဲဆိုလိုက္တယ္ ။ တံခါးကို  ဘယ္ေလာက္ပဲ  ပိတ္ပိတ္

သန္းေခါင္ဟာ ေနေရာင္လို ထိုးခြဲ ဝင္ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္ ။ ေသၿခင္းတရားဟာ

ဘယ္ေတာ့မွ လာဘ္မစားဘူး မယံုရင္ ေရေဝးသြားၾကည့္ ။  ရယ္မေနနဲ ့တစ္စကၠန္ ့

ဟာ ခင္ဗ်ား ဖေအ အရင္း မဟုတ္ဘူး ။ ေဟ့လူၾကီး! အခ်ိန္ကို ဘာလို ့ဖင္ခုထိုင္ေန

ရတာလဲ နွေမ်ာစရာၾကီး ။ ေအာင္းမေလးဗ်ာ! အမိွဳက္ပံု/ပံုးထဲ အခ်ိန္ေတြ သြန္ထည့္

ရသလား ။ ကားေမာင္းသြားတဲ့ ေနာင္ၾကီး  အခ်ိန္ကို  ကြမ္းတံေတြးလို လက္လြတ္စ

ပယ္ မေထြးရဘူးေလ။ ေသေတာ့မွာပဲ အခ်ိ္န္ကို မၾကည့္ဘဲ လမ္းၿဖတ္ကူးတယ္ ဟူး!

ဒီမွာညီေလး အခ်ိန္ရဲ့တန္ဖိုး Block လုပ္ထားမွေတာ့မင္းလက္ေပၚက နာရီၾကီး ဝဲပစ္

လိုက္ပါကြာ။ ေရာ...မိတ္ေဆြၾကီးနဲ ့ေတာ့ခက္ၿပီ အခ်ိန္ဝယ္ခ်င္ရင္အိပ္မက္ထဲမွာဝယ္။

ေလွ်ာ့မတြက္နဲ ့အခ်ိန္ပို(၃)မိနစ္ဟာ နိဳင္ငံတစ္နိဳင္ငံကို လက္ခုပ္သံေတြ ရႊဲရႊဲစိုေအာင္

ရြာၿပနိဳင္တယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ့  အေလနေတာ ၁၀၉/၁၁၀ေတြ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ငရဲသြား

ေတာလားေတြ အခ်ိန္ထဲမွာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား။  ကမၻာၾကီးဟာ  အခ်ိန္နဲ ့

အမွ် ေၿပာင္းလဲ အခ်ိန္နဲ ့အမွ် တိုးတက္၊ အခ်ိန္နဲ ့အမွ် ဆိုးယုတ္ အခ်ိန္နဲ ့အမွ် ပုပ္သိုး။

ခုခ်ိ္န္ထားတဲ့ ပစ္ကြင္းမွာ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းၾကီးဟာ ၿငိမ္ေနၿပီလား။ စကား

မစပ္ ဒါလီရဲ့  နာရီကိုေရာ မိတ္ေဆြ ဘယ္လိုၿမင္ပါသလဲ။ အခ်ိ္္န္ထဲမွာ အနုပညာဟာ

ညည္းေငြ ့စရာ၊ နည္းပညာဟာ ညစ္ႏြမ္းစရာ၊ လိင္မွဳပညာဟာ ညစ္ညဴးစရာ။ အခ်ိန္

ထဲမွာ ေန ့စဥ္ေပါက္ကြဲေနတဲ့ ဗံုး၊ ေန ့စဥ္ ကူးစက္ေနတဲ့ေရာဂါ၊ ေန ့စဥ္ ေသေၾကပ်က္စီးေနတဲ့

ခႏၥာ။ အခ်ိန္ထဲမွာ ေခတ္စမ္း၊ အခ်ိန္ထဲမွာ ေခတ္ေပၚ၊ အခ်ိန္ထဲမွာ ေခတ္ၿပိဳင္။

အခ်ိန္ထဲမွာ ကိုလိုနီ အခ်ိန္ထဲမွာ ဒီမိုကေရစီ၊ အခ်ိန္ထဲမွာ စစ္ပြဲ အခ်ိန္ထဲမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး။

အခ်ိန္နဲ ့ဒီေရဟာ လူကိုဘယ္တုန္းကေစာင့္ခဲ့လို ့လဲ၊ ခ်က္လက္မွတ္ၾကီးနဲ ့လာၿပီးမ

ေၿခာက္ပါနဲ ့။ ေန ့စားအလုပ္သမေလးက အခ်ိန္ကို ရီမုနဲ ့ေက်ာ္ပစ္ခ်င္တာ  သဘာဝ

က်က်လွပါတယ္။ ဘီလ္ဂိတ္က အစ၊ အိုဘားမားအဆံုုး အခ်ိန္ကို  ရပ္တန္ ့ ဆြဲဆန္ ့

ၾကိဳုးကိုင္ထားခ်င္တာ သဘာဝက်က်လွပါတယ္။ ေက်းဇူးၿပဳၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ခ်ိန္း

ဆိုၾကပါ၊ အဓမၼေတြကို အခ်ိန္းအခ်က္မလုပ္ၾကပါနဲ ့။ ၾကားလား! အခ်ိန္ကစကားေၿပာ

ပါလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ ၾကိဳးဝိုင္းထဲမွာ(၁)ကေန(၁၀)ထိ ေရေနၿပီ ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ လူမုန္း

မ်ားမ်ားေနတဲ့ ဗီလိန္ၾကီးဟာ က်ဳပ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ၾကီးၿဖစ္ေနပါလားကြယ္ရို ့။ တစ္ခ်က္

ေလာက္ ကလစ္နွိပ္ၾကည့္စမ္းပါ၊ က်ဳပ္ရဲ့ ၿပတ္သား တိက် မွ်တတဲ့ အမွန္တရားေတြကို ေသာက္

ၿမင္ကပ္လို ့တဲ့ က်ဳပ္ရဲ့ ခ်ိန္သားကိုက္မွဳတည့္တည့္မွာ ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးေထာင္ေနၾကတဲ့ အသိဥာဏ္

ရိွတဲ့ သတၱဝါေတြ၊ ဟားဟားးးးးးးးးးခင္ဗ်ား ေမ့ေနၿပီလား၊ ဘုရားသခင္ေတာင္  က်ဳပ္ရဲ့  အခ်ိန္

အကန္ ့အသတ္ထဲမွာ ေသပြဲဝင္ရတယ္၊ က်ုဳပ္လား...က်ဳပ္က ဘယ္ေတာ့မွ မေသတဲ့ ငေပငေတ

ကေလကေခ်ေလးပါဗ်ာ ဟဲဟဲ။( Like,Comment,Share တစ္ခုခုေလာက္)။

                                                                 လင္းလက္တာရာ